Historia - lata 1914 - 1939

Podczas I wojny światowej przez trzy dni przez teren gminy przechodził front. Trwały tu walki między wycofującymi się Rosjanami a nacierającymi wojskami Austro-Węgier.
W latach 1915-18 terenem tym zarządzał generał-gubernator Austro-Węgierski z siedzibą w Lublinie.

W odrodzonej Polsce w 1918 roku utrzymała się gmina Tarło (z siedzibą w Niedźwiadzie) istniał też powiat lubartowski w województwie lubelskim.
We wrześniu 1921 roku podczas spisu powszechnego w gminie naliczono 6718 osób w tym 3203 mężczyzn i 3515 kobiet. W gminie było 1074 budynki mieszkalne (wypada więc ponad 6 osób na jeden dom). W gminie było 1152 koni, 2121 sztuk bydła rogatego, 62 owce i 1668 trzody chlewnej.
W okresie międzywojennym gmina Tarło liczyła 19272 morgi ziemi. Ziemi ornej było 11701 mórg, łąk i pastwisk 4950 mórg, lasów 2434  mórg. Był w gminie młyn motorowy, trzy olejarnie, dwie spółki mleczarskie i jedenaście wiatraków.
Gmina charakteryzowała się dużą ilością rzemieślników. W 1928 roku naliczono 17 szewców, 14 cieśli, 14 kowali, 11 koszykarzy, 5 krawców, 3 kołodziei oraz bednarza i ślusarza.
W tym czasie gmina składała się z trzech folwarków: Pałecznica, Tarło i Berejów.
Na gminę składały się wsie: Berejów Brzeźnica Bychawska, Brzeźnica Książęca, Chlewiska, Górki Lubartowskie, Niedźwiada, Pałecznica, Podpałecznica, Tarło, Zabiele. Wymienia się też kolonie: Klementynów, Brzeźnica Bychawska, Brzeźnica Książęca, Niedźwiada i Zabiele.
Zachował się opis gminy Tarło z siedzibą w Niedźwiadzie z roku 1930. Gmina liczyła 7700 osób składała się z 16 sołectw. Działały trzy spółdzielnie mleczarskie i dwie spółdzielnie spożywców. Zakończono w tymże roku melioracje gminy.
W gminie były liczne poletka doświadczalne propagujące nawozy sztuczne i nowoczesne sposoby uprawy ziemi. Utwardzano drogi gminne, mieszkańcy wykonywali potrzebne wykopy a powiat dawał potrzebny budulec czyli kamień. W 1930 roku było już wybrukowanych 1,5 kilometra dróg a 5 km było przygotowanych do brukowania. W gminie były trzy ochotnicze straże pożarne, dwie z nich miały własne remizy a trzecia była w budowie. Istniały dwa oddziały Związku Strzeleckiego, trzy koła Związku Młodzieży Wiejskiej oraz koło Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej.
Budżet 1930/1931 zamykał się kwotą wydatków 39000 z ł. z czego na szkolnictwo przeznaczono 10500 z ł. Większość wsi obecnej gminy miała szkoły początkowe.
W Brzeźnicy Bychawskiej była szkoła pięcioklasowa, w Brzeźnicy Książęcej trzyklasowa, w Niedźwiadzie czteroklasowa, w Pałecznicy trzyklasowa, we wsi Tarło trzyklasowa a w Górce Lubartowskiej jednoklasowa.
Rada Gminy w tym czasie składała się z następujących osób: Andrzej Zabłocki, Jan Lipski, Jan Janusza, Franciszek Gdula, Jan Niewiadomski, Jan Borkiewicz, Kazimierz Rybak, Franciszek Wodniak, Jan Szostak, Stanisław Kosak, Michał Kwiatek, Jan Wróbel. Wójtem gminy był od 1927 roku Kazimierz Kryński. Był on jednocześnie prezesem mleczarni, prezesem Rady Stowarzyszenia Spożywców, członkiem Rady Powiatu, członkiem Spółdzielni Rolniczej i skarbnikiem Dozoru Szkolnego. Sekretarzem gminy był Leonard Niezabitowski, pochodził z powiatu puławskiego w samorządzie pracował od 1921 a sekretarzem był od 1928 roku.